Nekad "selo udaljeno pola sata hoda" od Beograda, danas, dva veka kasnije, Karaburma, predstavlja savremeno naselje velegrada. Na pustim padinama između Zvezdarske šume i Dunava u predvečerje Prvog srpskog ustanka pojavile su se prve kuće, podizane bez ikakvog plana i reda. Do tog vremena Turci su u ovom kraju izvršavali smrtne kazne nad neposlušnim podanicima. Turski izraz za egzekuciju u bukvalnom prevodu je "venčanje sa smrću". Tako je, pretpostavlja se, ovo naselje kršteno u Kara (crni), burma (venčani prsten).

Početkom prošlog veka otvaraju se prve fabrike koje privlače radnike iz drugih krajeva Beograda i Srbije. Epitet radničkog naselja zadržava sve do kraja Drugog svetskog rata. Značajan priliv stanovništva iz tog perioda, kao i prirodni rast populacije, Karaburmu svrstava u gusto naseljeni kraj grada.

Kada se šezdesetih godina gradilo novo naselje na Karaburmi, na lokalitetu Rospi Ćuprija pronađeno je jedno od najstarijih keltskih grobalja. Oružje od gvožđa, sudovi i nakit sa ovog mesta danas se nalaze u Muzeju grada Beograda.