Ako želiš da upoznaš grad idi na pijacu - rečenica koju smo čuli nebrojeno puta od turističkih vodiča kada dođemo u posetu nekom gradu. Koliko Beograđanima znači odlazak na pijacu je tema koja nikada ne dosadi. To je više od pukog snabdevanja neophodnim namirnicama. Karnevalsko šarenilo prvog voća i povrća u sezoni je pravi pokazatelj da je zima prošla i da konačno počinju topliji dani. Jesu gotovo svi supermarketi snabdeveni neophodnim potrepštinama ali pijaca je pijaca, za svakog reprezenta našeg grada. Prve trešnje se, kao po narodnom običaju i verovanju, ne nabavljaju u najbližem marketu već kod "svog" prodavca na pijaci.
Izraz svima poznat koji se upotrebljava jedino za upoređivanje cena na pijacama - pijačni barometar. Zvuči kao ozbiljna matematička funkcija, a zapravo je polazna tema za opušteno ćaskanje, prva tema uz nešto ljuto (rakiju, naravno) koja se obavezno poručuje uz jutarnju kafu serviranu sa ratlukom. Nekada su kafa, rakija i mala kisela bili "must have" za dobro jutro na beogradski način. Danas, moderan svet koji neumoljivo juri za tokovima globalizacije, dan ne može da započne bez omiljenog smoothie-a, napravljenog od sastojaka organskog porekla, naravno.
Pijace su atraktivne lokacije u Beogradu. Stranim gostima je odlazak na pijacu jedinstvena prilika da osete pravi duh i energiju grada, da sa sobom ponesu nešto autentično, srpsko, domaće i jestivo, naravno. Iako se na pijacama slabo koristi engleski jezik, vešti prodavci su se dosetili pa napisali na papiru šta prodaju, u evrima naravno. Pijaca je ogledalo grada. Pijaca je grad u malom. Pijaca je doživljaj. Zbog svega navedenog, predstavljamo najlepše pijace u Beogradu.
Kalenić pijaca
Najveća pijaca u Beogradu, smeštena u centru najmanje gradske opštine Vračar. Izgrađena je 1926. godine na Kalenića guvnu, na zemlji bogataša, velikog dobrotvora i trgovca Vlajka Kalenića. Nije prošlo mnogo vremena kako je Kalenićeva pijaca postala mesto gde se susreću i prepliću mladi i stari, bogati i siromašni, obrazovan i manje obrazovan svet, gradske gospođe i vredne žene sa sela, a svi dolaze da nešto kupe ili prodaju i da čuju najsvežije vesti sa gradskog asfalta. Tako je punih 90 godina, koliko postoji na istom mestu. Interesantno je da je Vlajko Kalenić ovo imanje nasledio od svog oca, koji je se bavio izradom papuča, a tradicija prenošenja prodajnog mesta na pijaci sa oca na sina se očuvala do današnjih dana.
Kalenić pijaca je definitivno jedna od najzanimljivijih turističkih atrakcija Beograda, spefična, a opet autentična srpska, sa neverovatnim šarmom. Pijaca je poznata po raznolikoj ponudi voća i povrća, mlečnim proizvodima, a zbog prirodnog meda stanovnici iz celog Beograda dolaze na Kalenić. Ribarnice, mesare, pekare, cvećare, prodaja moderne garderobe i starih stvari - sve je dostupno na Kaleniću . Šetnja između tezgi je zaista posebno iskustvo, sasvim drugačije mesto u Beogradu koje je okruženo impresivnim lepotama Vračara.
Bajlonijeva pijaca
Zvanično ime ove pijace je Skadarska, međutim, gotovo niko je ne oslovljava tako. Narod je zove po preduzetniku koji je osvetlao ime i ugled Beograda u svetu - Bajloniju. Izgrađena na mestu nekadašnje bare, pijaca Bajloni snabdeva Beograđane i njihove goste već skoro 100 godina.
Ignjat Bajloni je rođen u mestu Litomišlu u Hazburškoj monarhiji, kasnije Češkoj. Školovao se za kožarski zanat i zajedno sa bratom se bavio ovim poslom. Nadahnut velikim ambicijama donosi odluku da se odseli u Ameriku, iz koje se ubrzo vraća zbog sestre i zeta koji žive u Srbiji. Zajedno sa suprugom i četiri sina se 1885. godine vraća u prestonicu i naseljava na Topčidersko brdo. U donjem delu Skadarlije 1884. godine otkupljuje malu ručnu pivaru, u čijoj je okolini močvara puna komaraca. Baru isušuje, a pivaru razvija toliko da je ona, nakon njegove smrti, 1900. godine na svetskoj izložbi u Parizu osvojila značajne nagrade za svoje proizvode. Zbog velikog zalaganja za Beograd, pijaca dobija ime po svom osnivaču.
Nakon Drugog svetskog rata, tačnije 1946. godine, pijaca menja naziv u Skadarlija. Novi naziv Beograđani nikada nisu prihvatili. Izgrađena je između dva svetska rata i tada se roba prodavala uglavnom na veliko. Istoriju ove pijace čini i stara kafana Šaran u kojoj su trgovci proslavljali dobre pijačne dane. Zvanična statistika kaže da se na ovoj pijaci snabdeva oko 100.000 potrošača.
Zeleni venac
Prva skupština piljara Srbije je održana na Zelenom vencu davne 1918. godine. Kada je dve godine kasnije na ovom mestu izgrađena pijaca, u vreme izutetno moderna, stanovništvo joj je dodelilo titulu "kraljica pijaca". Roba se dovozila zaprežnim kolima, a bogatiji prodavci su sopstvenim kamionima dovozili svoje proizvode da prodaju u centru grada. Prodavci i kupci iz cele zemlje decenijama dolaze na ovu pijacu. Zbog jedinstvenog arhitektonskog rešenja čitav kompleks pijace Zeleni venac proglašen je spomenikom kulture od posebnog značaja. Početkom 2007. godine, uz pomoć gradskih vlasti, pijaca je rekonstruisana u potpunosti. Pijaca Zeleni venac danas ponosno nosi titulu jedne od najmodernijih zelenih pijaca na Balkanu.
Đeram
Pijaca Smederevski đeram je stara predratna pijaca koja je uvek bila jedna od najuređenijih u Beogradu. Poljoprivredni proizvodi su dopremani iz Mirijeva, Karaburme i drugih udaljenih delova grada. Bakaluk se prodavao direktno iz kola kojima se roba dopremala. Tezge su se pravile od drveta koje su prodavci pravili, ne samo kako bi plasirali svoju robu, već i da bi povremeno spavali na njima. Pijaca je bila popločana turskom kaldrmom. Važi za kvalitetnu pijacu srednje veličine na kojoj se snabdevaju stanovnici Crvenog krsta, Đerma i Bulbudera.
Blok 44
Omiljena pijaca Novobeograđana, potpuno renovirana 2011. godine. Moderan nov izgled je upotpunila pilonska nadstrešnica nad pijačnim platoom, a prostor ispod nadstrešnice je klimatizovan ugradnim sistemima za orošavanje koji održavaju svežinu izložene robe. Podnožje pijace je bogatije za uređen pijačni trg, obogaćen zelenilom. Ono što ovu pijacu izdvaja jeste ponuda organske hrane. Od aprila 2012. godine, svakog vikenda, Beograđani i njihovi gosti na ovoj lokaciji mogu da se snabdeju kvalitetnim organskim proizvodima. Pijaca organske hrane je prva pijaca u Srbiji na kojoj se prodaju isključivo sertifikovani organski proizvodi.
Zemunska pijaca
Sačuvana pisana dokumenta iz 17. veka dokazuju da su stanovnicima Zemuna seljaci dostavljali robu na kućnu adresu. Tada se na pijacama nisu susretala gospoda i običan narod. Zemunske dame nisu odlazile samostalno u nabavku voća, povrća, žitarica i drugih namirnica, već su imale zaposlene koji su to činili umesto njih. Stanovnici Novog sela, koje je i danas pojednako populanrno po zemljoradlji, kao i tada, su bili glavni snabdevači zemunskog građanstva. Pored zelene pijace, u blizini keja na Dunavu je postojala riblja pijaca na kojoj su alasi prodavali svoj ulov. Zemunska pijaca je do današnjih dana očuvala tradiciju najbolje snabdevene pijace svežom rečnom ribom.
