Ime Palilule pominje se prvi put početkom 19. veka i odnosi se na "selo smešteno na četvrt sata hoda" od grada opasanog šancem. O poreklu naziva ovog dela Beograda nema pouzdanijih istorijskih podataka. Istraživači smatraju da su ondašnje vlasti, po nekima knez Miloš, zabranili pušenje na uskim beogradskim ulicama zbog lako zapaljivih zgrada. Zato su tadašnji pušači palili svoje lule tek po izlasku iz varoši. Tu su se nalazile bašte, vinogradi, pašnjaci, ali i mlinovi, pa čak i letnjikovci, čiji su vlasnici živeli u samom gradu. Prvih decenija 18. veka to je bio najlepši deo tadašnjeg Beograda. Beograd se postepeno širio, tako da su na njivama Palilule podizane nove zgrade, prosecane nove ulice. Palilula je menjala izgled. Stizali su novi žitelji iz svih krajeva Srbije i Austrougarske.