Vuk Stefanović Karadžić (1787-1864) veliki je reformator srpskog jezika. Radio je kao pisar u Sovjetu (tada vlada) posle Prvog srpskog ustanka, zatim kao profesor i državni službenik. Nakon što je ustanak propao, otišao je u Beč 1813. godine. Tamo je bio ohrabren od strane filologa Jerneja Kopitara da prikuplja narodne izreke i pesme i da se posveti jeziku i ortografiji (pravopisu). Objavio je prvu zbirku narodne poezije i gramatike, što je označilo početak njegovog epohalnog rada o osnivanju nove srpske književnosti, jezika i pravopisa. Godine 1818. objavio je rečnik sa gramatikom koji dokazuje njegovu reformu srpskog jezika.
Prikupljao je kratke priče, poslovice i zagonetke i napisao istorijska svedočenja. Univerzitet u Jeni dodelio mu je titulu počasnog doktora. Vuk Stefanović Karadžić umro u Beču 1864. godine, a njegovi ostaci prebačeni su u Beograd 1897. godine i sahranjeni u porti Saborne crkve u Beogradu.
Spomenik je dizajnirao vajar Đorđe Jovanović, a podigla ga je beogradska opština na jednom od najvećih gradskih trgova 1937. godine, neposredno pre obeležavanja 150 godina od rođenja Vuka Karadžića. Predstavljen je u figuri koja je i skromna i čudesna, kao što je Vuk bio skroman kao čovek i izvanredan i neponovljiv kao stvaralac. Spomenik je u bronzi. Ukupna visina spomenika je 7,25m.
Vuk Stefanović Karadžić (1787-1864) veliki je reformator srpskog jezika. Radio je kao pisar u Sovjetu (tada vlada) posle Prvog srpskog ustanka, zatim kao profesor i državni službenik. Nakon što je ustanak propao, otišao je u Beč 1813. godine. Tamo je bio ohrabren od strane filologa Jerneja Kopitara da prikuplja narodne izreke i pesme i da se posveti jeziku i ortografiji (pravopisu). Objavio je prvu zbirku narodne poezije i gramatike, što je označilo početak njegovog epohalnog rada o osnivanju nove srpske književnosti, jezika i pravopisa. Godine 1818. objavio je rečnik sa gramatikom koji dokazuje njegovu reformu srpskog jezika.
Prikupljao je kratke priče, poslovice i zagonetke i napisao istorijska svedočenja. Univerzitet u Jeni dodelio mu je titulu počasnog doktora. Vuk Stefanović Karadžić umro u Beču 1864. godine, a njegovi ostaci prebačeni su u Beograd 1897. godine i sahranjeni u porti Saborne crkve u Beogradu.
Spomenik je dizajnirao vajar Đorđe Jovanović, a podigla ga je beogradska opština na jednom od najvećih gradskih trgova 1937. godine, neposredno pre obeležavanja 150 godina od rođenja Vuka Karadžića. Predstavljen je u figuri koja je i skromna i čudesna, kao što je Vuk bio skroman kao čovek i izvanredan i neponovljiv kao stvaralac. Spomenik je u bronzi. Ukupna visina spomenika je 7,25m.
