Ugledni knjižar i štampar, Gligorije Vozarević (1790-1848), na svojoj njivi na Vračaru je 1847. godine podigao crveni krst ukrašen ikonama. Simbol pobede i slobode je ujedno i prvi javni spomenik u Beogradu po kome je deo Vračara dobio naziv Crveni krst. Opština grada je 1933. obnovila spomenik koji je do današnjih dana zadržao identičan izgled.
Sasvim skroman, spomenik je u originalnom izdanju bio od drveta sa natpisom "Bogu i ljudima Gligorije Vozarević 1847. na Vračaru". Na krstu su bile okačene ikone. Sa jedne strane je bila ikona Svete Trojice, a sa druge ikona Svetog Đorđa jer je Gligorije Vozarević slavio Đurđevdan. O ovom podvigu su pisale tadašnje "Srbske novine", zvanični medij Kneževine. Tada se verovalo da su baš na tom mestu spaljene mošti Svetog Save. Nakon smrti Gligorija Vozarevića, imovinu je nasledila supruga Sara koja je svu imovinu zaveštala Palilulskoj crkvi.
Ugledni knjižar i štampar, Gligorije Vozarević (1790-1848), na svojoj njivi na Vračaru je 1847. godine podigao crveni krst ukrašen ikonama. Simbol pobede i slobode je ujedno i prvi javni spomenik u Beogradu po kome je deo Vračara dobio naziv Crveni krst. Opština grada je 1933. obnovila spomenik koji je do današnjih dana zadržao identičan izgled.
Sasvim skroman, spomenik je u originalnom izdanju bio od drveta sa natpisom "Bogu i ljudima Gligorije Vozarević 1847. na Vračaru". Na krstu su bile okačene ikone. Sa jedne strane je bila ikona Svete Trojice, a sa druge ikona Svetog Đorđa jer je Gligorije Vozarević slavio Đurđevdan. O ovom podvigu su pisale tadašnje "Srbske novine", zvanični medij Kneževine. Tada se verovalo da su baš na tom mestu spaljene mošti Svetog Save. Nakon smrti Gligorija Vozarevića, imovinu je nasledila supruga Sara koja je svu imovinu zaveštala Palilulskoj crkvi.
