Prvi beogradski sajam građen kao značajan privredni i trgovački kompleks, da bi po izbijanju Drugog svetskog rata postao stratište. Gestapo je formirao koncentracioni logor Logor Sajmište, radi likvidacije jevrejskog i romskog stanovništva u Beogradu i Srbiji.
Nakon što je Vermaht streljao 4.000 do 5.000 muškaraca Jevreja u znak odmazde, nemačka administracija je u jesen 1941. počela da traži lokaciju na koju bi bili premešteni preostali Jevreji, žene, deca i stari, koji su zbog pola, godina ili fizičkog stanja bili pošteđeni streljanja. Nemačka vojna uprava je odlučila 1941, da za tu namenu preuredi Beogradsko sajmište i njegove paviljone, napuštene nakon bombardovanja Beograda 6. aprila. Kako se lokacija nalazila nedaleko od Zemuna, logor je nazvan Judenlager Semlin, odnosno Jevrejski logor Zemun. Logor se nalazio na teritoriji tadašnje Nezavisne Države Hrvatske.
Zatočenici su bili tretirani svirepo i izloženi prebijanju i ponižavanju od strane nemačkih stražara. Desetak zatočenika je pogubljeno, jer su pokušavali da prokrijumčare pisma. Pogubljenja su vršena na otvorenom, između paviljona br. 3 i 4.
Okupatorske vlasti u Beogradu su u proleće 1942. shvatile da planirana deportacija srpskih Jevreja na istok nije izgledna. Rešenje za "jevrejski problem" je pronađeno u njihovom istrebljivanju. U tu svrhu je marta 1942. iz Berlina stigao kamion "dušegupka", vozilo marke Zaurer (Saurer), specijalno adaptirano za usmeravanje izduvnih gasova motora u hermetički zatvoreni tovarni deo kamiona. Nakon što se auspuh priključi na tovarni deo, vožnja od 10 do 15 minuta je bila dovoljna da usmrti 100 ljudi zaključanih u vozilu. U nacističkim dokumentima, vozilo je nazivano "vozilo za uništavanje vaški" (Entlausungswagen).
Prve žrtve su bili pacijenti i osoblje beogradske jevrejske bolnice (u ulici Visokog Stevana na Dorćolu). Oni su pogubljeni 18. i 19. marta 1942, njih preko 800. Nakon što su usmrćeni ugljenmonoksidom, tokom puta kroz Beograd, njihova tela su zakopana u masovnu grobnicu u Jajincima, selu u podnožju Avale, južno od grada. Tamo su srpski zatvorenici vadili leševe iz kamiona i zakopavali ih u prethodno iskopane rake.
Između 19. marta i 10. maja 1942, Gec i Mejer, SS oficiri koji su vozili kamion, usmrtili su na isti način još oko 6.300 Jevreja, vozeći od Sajmišta do Jajinaca i nazad između 65 i 70 puta. Od oko 7.000 Jevreja zatočenih na Sajmištu, preživelo je manje od 50 žena, koje su oslobođene jer su bile udate za Srbe.
Od ukupno 17.800 Jevreja koliko je živelo u Srbiji i Banatu, ubijeno je njih 14.800 (83,1 %). Po istoričaru Kristoferu Brauningu, ubijanje srpskih Jevreja na Sajmištu je "začeće" šireg plana da se unište evropski Jevreji. Konstruisanje kamiona i njegova upotreba u ubijanju, "nagovestilo je efikasnost i rutinsku hladnokrvnost koje će kasnije biti usavršena u logorima smrti".
U Jevrejskom logoru Zemun (Staro sajmište), je za menje od dva meseca, nestala skoro polovina od ukupnog broja Jevreja sa teritorije okupirane Srbije. Tako je Srbija postala prva teritorija pod nacističkom okupacijom koja je proglašena za "očišćenu od Jevreja" (Judenfrei).
Prvi beogradski sajam građen kao značajan privredni i trgovački kompleks, da bi po izbijanju Drugog svetskog rata postao stratište. Gestapo je formirao koncentracioni logor Logor Sajmište, radi likvidacije jevrejskog i romskog stanovništva u Beogradu i Srbiji.
Nakon što je Vermaht streljao 4.000 do 5.000 muškaraca Jevreja u znak odmazde, nemačka administracija je u jesen 1941. počela da traži lokaciju na koju bi bili premešteni preostali Jevreji, žene, deca i stari, koji su zbog pola, godina ili fizičkog stanja bili pošteđeni streljanja. Nemačka vojna uprava je odlučila 1941, da za tu namenu preuredi Beogradsko sajmište i njegove paviljone, napuštene nakon bombardovanja Beograda 6. aprila. Kako se lokacija nalazila nedaleko od Zemuna, logor je nazvan Judenlager Semlin, odnosno Jevrejski logor Zemun. Logor se nalazio na teritoriji tadašnje Nezavisne Države Hrvatske.
Zatočenici su bili tretirani svirepo i izloženi prebijanju i ponižavanju od strane nemačkih stražara. Desetak zatočenika je pogubljeno, jer su pokušavali da prokrijumčare pisma. Pogubljenja su vršena na otvorenom, između paviljona br. 3 i 4.
Okupatorske vlasti u Beogradu su u proleće 1942. shvatile da planirana deportacija srpskih Jevreja na istok nije izgledna. Rešenje za "jevrejski problem" je pronađeno u njihovom istrebljivanju. U tu svrhu je marta 1942. iz Berlina stigao kamion "dušegupka", vozilo marke Zaurer (Saurer), specijalno adaptirano za usmeravanje izduvnih gasova motora u hermetički zatvoreni tovarni deo kamiona. Nakon što se auspuh priključi na tovarni deo, vožnja od 10 do 15 minuta je bila dovoljna da usmrti 100 ljudi zaključanih u vozilu. U nacističkim dokumentima, vozilo je nazivano "vozilo za uništavanje vaški" (Entlausungswagen).
Prve žrtve su bili pacijenti i osoblje beogradske jevrejske bolnice (u ulici Visokog Stevana na Dorćolu). Oni su pogubljeni 18. i 19. marta 1942, njih preko 800. Nakon što su usmrćeni ugljenmonoksidom, tokom puta kroz Beograd, njihova tela su zakopana u masovnu grobnicu u Jajincima, selu u podnožju Avale, južno od grada. Tamo su srpski zatvorenici vadili leševe iz kamiona i zakopavali ih u prethodno iskopane rake.
Između 19. marta i 10. maja 1942, Gec i Mejer, SS oficiri koji su vozili kamion, usmrtili su na isti način još oko 6.300 Jevreja, vozeći od Sajmišta do Jajinaca i nazad između 65 i 70 puta. Od oko 7.000 Jevreja zatočenih na Sajmištu, preživelo je manje od 50 žena, koje su oslobođene jer su bile udate za Srbe.
Od ukupno 17.800 Jevreja koliko je živelo u Srbiji i Banatu, ubijeno je njih 14.800 (83,1 %). Po istoričaru Kristoferu Brauningu, ubijanje srpskih Jevreja na Sajmištu je "začeće" šireg plana da se unište evropski Jevreji. Konstruisanje kamiona i njegova upotreba u ubijanju, "nagovestilo je efikasnost i rutinsku hladnokrvnost koje će kasnije biti usavršena u logorima smrti".
U Jevrejskom logoru Zemun (Staro sajmište), je za menje od dva meseca, nestala skoro polovina od ukupnog broja Jevreja sa teritorije okupirane Srbije. Tako je Srbija postala prva teritorija pod nacističkom okupacijom koja je proglašena za "očišćenu od Jevreja" (Judenfrei).
