Želja da se u Beogradu oformi stalno profesionalno pozorište datira od 1841. godine. Nakon skoro tri decenije odigravanja predstava po raznim lokalitetima glavnog grada, 18. avgusta 1868. godine, Knez Milan Obrenović je položio kamen temeljac za izgradnju zgrade Narodnog pozorišta, na mestu na kojem se do 1866. godine nalazila Stambol kapija - jedna od četiri kapije na izlazu iz beogradske varoši. Prva predstava u novoj zgradi je izvedena godinu dana nakon početka izgradnje - 30. oktobra 1869. i od tada u Narodnom pozorištu funkcionišu tri umetničke jedinice: opera, balet i drama.
Rešenje enterijera prvog zdanja bilo je ostvareno na osnovu posredno prihvaćenih italijanskih modela, koji su u prvi plan isticali uređenje i udobnost gledališta. Naročita pažnja bila je ukazana ukrašavanju kraljevske lože draperijama, krunom i prestolom nabavljenim u bečkim umetničkim radionicama. Tavanice i parapeti loža bili su obloženi raskošnim gipsanim ukrasom sa pozlatom, dok je svečanoj atmosferi samog gledališta doprinosila svetlost "lustera sa stotinu sveća". Poseban segment pozorišnog dekora predstavljale su slikane scenske zavese, izrađene prema nacrtima najznačajnijih domaćih slikara, koje su same po sebi predstavljale svojevrsna umetnička dela. Stalna potreba za ulepšavanjem najpopularnijeg beogradskog zdanja toga doba realizovana je kroz brojne prepravke i dorade prvobitnog enterijera. Tako je već 1905. godine izvedeno i novo dekorativno slikarstvo na sceni, gledalištu i u foajeu. Prema nacrtima Dragutina Inkiostrija Medenjaka, prvog srpskog dekorativnog slikara koji je svojim umećem ukrasio brojne beogradske palate, izrađene su dekoracije inspirisane motivima iz narodne umetnosti, ornamentike i tradicije.
Želja da se u Beogradu oformi stalno profesionalno pozorište datira od 1841. godine. Nakon skoro tri decenije odigravanja predstava po raznim lokalitetima glavnog grada, 18. avgusta 1868. godine, Knez Milan Obrenović je položio kamen temeljac za izgradnju zgrade Narodnog pozorišta, na mestu na kojem se do 1866. godine nalazila Stambol kapija - jedna od četiri kapije na izlazu iz beogradske varoši. Prva predstava u novoj zgradi je izvedena godinu dana nakon početka izgradnje - 30. oktobra 1869. i od tada u Narodnom pozorištu funkcionišu tri umetničke jedinice: opera, balet i drama.
Rešenje enterijera prvog zdanja bilo je ostvareno na osnovu posredno prihvaćenih italijanskih modela, koji su u prvi plan isticali uređenje i udobnost gledališta. Naročita pažnja bila je ukazana ukrašavanju kraljevske lože draperijama, krunom i prestolom nabavljenim u bečkim umetničkim radionicama. Tavanice i parapeti loža bili su obloženi raskošnim gipsanim ukrasom sa pozlatom, dok je svečanoj atmosferi samog gledališta doprinosila svetlost "lustera sa stotinu sveća". Poseban segment pozorišnog dekora predstavljale su slikane scenske zavese, izrađene prema nacrtima najznačajnijih domaćih slikara, koje su same po sebi predstavljale svojevrsna umetnička dela. Stalna potreba za ulepšavanjem najpopularnijeg beogradskog zdanja toga doba realizovana je kroz brojne prepravke i dorade prvobitnog enterijera. Tako je već 1905. godine izvedeno i novo dekorativno slikarstvo na sceni, gledalištu i u foajeu. Prema nacrtima Dragutina Inkiostrija Medenjaka, prvog srpskog dekorativnog slikara koji je svojim umećem ukrasio brojne beogradske palate, izrađene su dekoracije inspirisane motivima iz narodne umetnosti, ornamentike i tradicije.
