Hram Svetog Save

Tokom pet vekova pod turskim ropstvom, narodu Srbije je najveća uvreda učinjena 1594. godine, kada su turski okupatori telo Svetog Save, koje je počivalo u manastiru Mileševi (umro 1235.godne), doneli u Beograd i spalili na Vračaru. Tek par decenija po definitivnom oslobođenju od turske okupacije, 1895. godine, stotinu najuglednijih građana tadašnjeg Beograda, na čelu sa mitropolitom Mihajlom, osnova Društvo za podizanje hrama Svetog Save na Vračaru, na mestu na kojem su spaljene njegove mošti.

Gradnja hrama počinje 1935. godine, ali je bombardovanje Beograda od strane Nemaca - 6. aprila 1941., zaustavilo gradnju nakon postavljenih temelja i gradnje dva zida, visine 7 i 11 metara. Uništavanjem organizacije gradilišta i kancelarija preduzeća za izgradnju, useljavanjem auto-parka nemačke vojske u prostor unutar zidova Hrama i pljačkom imovine Društva, zamire svaka pomisao o gradnji Hrama. Društvo za podizanje hrama Svetog Save prestaje da postoji.

1958. godine, patrijarh German obnavlja ideju o podizanju hrama. Nakon 88 ponovljenih molbi i isto toliko odbijanja, dozvola za nastavak gradnje je dobijena u leto 1984. Izgradnja je ponovo počela 12. avgusta 1985.

Najveće postignuće je bilo podizanje centralne kupole teške 4.000 tona. Ona je bila napravljena na zemlji, a zatim je, zajedno sa pokrivačem od bakarnog lima i velikim pozlaćenim krstom visokim 12 metara i teškim 4 tone, podignuta i postavljena na zidove. Podizanje, koje je trajalo 40 dana, završeno je 26. juna 1989. godine.